Iron Man/Lady …

Vorige week kregen we even een verontrustend berichtje na een routinebloedonderzoek: Drempelkindje bleek de ijzervoorraad van zijn/haar draagster zodanig uitgeput te hebben dat de gyn overleg pleegde met de hematoloog om na te gaan of een bloedtransfusie of ijzerinspuiting niet nodig waren. Gelukkig krijgen we nog even respijt want er werd beslist om over te stappen op een zwaarder ijzersupplement – Losferron – om dan na een paar weken opnieuw de bloedwaarden te testen. Hopelijk brengt dat alvast soelaas en ontsnap ik zo aan de drastischere maatregelen.

Gelukkig geeft die bloedarmoede weinig problemen. Gewoon wat kortademig en hartkloppingen maar verder geen last. Ik kon dus gerust met zoonlief en Drempelkindje op weekend met ‘De Bende’ en kon zelfs mee wandelen. Deze keer ging de buggy wel steeds mee want zoonlief een paar kilometer dragen, zag ik deze keer toch niet meer zitten. De buggy de heuvel opduwen was soms al zwaar genoeg. Tot zover een illusie van conditie … 🙂

s Nachts deelde ik een kamer met zoonlief. Als hij me wekte door een hardnekkige hoestbui of gewoon door zijn hyperdrukke slaapgedrag (sla, schop, draai, woel, wentel, zucht, snuif, bonk …), begon Drempelkindje steeds hard te bonzen tegen mijn buikwand. Alsof het broerlief wou laten weten dat die onze nachtrust moest respecteren. Dat belooft voor binnenkort!