Drempelkindje

The end … juni 3, 2008

Liefste kleintje,

We zijn aan het einde gekomen van het eerste deel van ons verhaal, Drempelkindje. 9 maanden – 39 weken lang – heb je vertoefd in mijn buik en heb ik geprobeerd je het beste mee te geven van mezelf door goed op mijn voeding te letten, voldoende te rusten en me regelmatig te laten onderzoeken. En je deed het schitterend. Week na week, dag na dag, groeide je en ontwikkelde je tot de baby die je nu bent en klaar is voor de grote wereld daarbuiten.

Ik wens je een prachtig leven toe, kleintje. Vol liefde, warmte, vriendschap, geluk, gezondheid, vreugde. Ik zal je helaas niet voor alle pijn en verdriet kunnen sparen maar in dat geval zal je hopelijk steeds kunnen rekenen op de oprechte steun en warme troost van je familie en vrienden. Zoek je weg, wees jezelf en vind het geluk ; dat alles wens ik je toe met elke vezel van mijn lichaam en geest aan de vooravond van je geboorte.

Ik kan je alvast verzekeren dat je een superpapa en een broertje uit de duizend hebt. Als start in het leven kan dat tellen!

Tot morgen, kleintje. Ik kijk er al naar uit om je te ontmoeten en voor het eerst in mijn armen te mogen houden …

De verlossing nadert … mei 29, 2008

Vanmorgen de laatste controle bij de gyn. De volgende keer dat ik naar het ziekenhuis ga, is het om ‘bevrijd’ te worden van mijn kleine alien.

Alles ziet er prima uit. Baby blijft heel hoog zitten dus dat bevestigt het veel te smalle binnenbekken en de noodzaak van de keizersnede. De groeisnelheid van de baby is iets verminderd maar we zullen toch nog de 3 kilo halen normaal gezien bij de bevalling. Zelf klok ik af op ongeveer +11 kilo en dat is volgens de gyn een mooi eindresultaat.

Bij mij beginnen sinds gisteren de zenuwen te kriebelen. Ik zal al veel geruster zijn als de keizersnede achter de rug is en de epidurale goed verlopen blijkt. Maar het zou toch wel erg moeten lukken als ik nu weer zo’n pech zou hebben en ik weer epidurale bloedpatches moet krijgen. Ik zou alvast een andere anesthesist krijgen dan bij de eerste bevalling om me al iets geruster te stellen.

Nog zes dagen genieten van mijn voetbalbuik en zoonlief platknuffelen. Dat zijn nog mijn enige prioriteiten voor het moment! 🙂

12 dagen te gaan … mei 23, 2008

Straks ga ik op voorlaatste controle bij de gyn. Volgende week de laatste date en meteen ook de dag waarop de keizersnede finaal wordt vastgelegd. Al denk ik soms dat Drempelkindje zo zijn eigen planning heeft want ik heb de voorbije week al massaal veel harde buiken gehad en de bewegingen in de buik worden ook anders: de zachte bewegingen hebben plaats gemaakt voor scherpe porren. Alsof Drempelkindje stilaan ferm genoeg heeft van het gebrek aan plaats en eens knorrig om zich heen schopt en slaat. Ik zou er dus niet van opkijken als de vliezen het begeven onder dat geweld en de bevalling toch nog spontaan op gang komt. En dan is het natuurlijk afwachten hoe het evolueert.

Zijn longen zullen volgens mij ook al flink ontwikkeld moeten zijn want regelmatig voel ik mijn buik schudden met de heftige hikpartijen van Drempelkindje, naar verluidt essentieel om de baby voor te bereiden op een zuurstofrijke omgeving eens buiten de buik. En verder blijf ik kampen met brandend maagzuur. Ik hoop maar dat dit geen voorbode is van reflux bij de baby maar het ene heeft vast (hopelijk) niets te maken met het andere.

Ik mag ook niet vergeten om nog een paar foto’s te nemen van mijn ballonbuik. Die steekt heel prominent naar voren. Ik heb zelfs nog een taille – voor zover ik die had voor de zwangerschap tenminste … 🙂 Mijn extra gewicht zit vooral in de buik, de borsten en een beetje ook de billen. Benieuwd hoeveel kilootjes ik nog te lijf mag gaan eens de baby er is. Ik weet alvast dat ik niet moet rekenen op de borstvoeding als wondervermageringskuur want ik ben één van de gelukkigen die zelfs nog verdikt van het geven van borstvoeding. Maar dat zijn zorgen voor later … 🙂

Parkhistorie mei 16, 2008

Het voorbije weekend hebben we de zolder leeggehaald: parkwieg, draagmand, maxicosy, kinderbedje, wieg en tientallen dozen met kleren, beddegoed enz. Deze week heb ik me dus nog niet hoeven te vervelen. Talloze machines was gedraaid en torenhoge manden wasgoed gestreken.

De parkwieg heeft ook een plaatsje gekregen in de woonkamer, tot grote fascinatie van zoonlief. Het leek hem plots leuk om in het park te zitten om daar te spelen met zijn autootjes. Tot ons groot jolijt natuurlijk want als eenjarige had hij een hekel aan het park en kregen we hem daar niet in zonder huilbuien zodat hij er uiteindelijk maar weinig tijd in heeft doorgebracht eens hij kon staan en lopen.

Hopelijk is het nieuwe er weer af eens de baby er is zodat er geen machtstrijd losbarst over het eigenaarschap van het park! 🙂

Een halve zak aardappelen … mei 9, 2008

Vanmorgen mocht ik terug bij mijn ‘oude’ vertrouwde gyn … Ze heeft zelf juist een derde kind gekregen (een derde dochter). Ik was blij terug bij haar te gaan want ze geeft altijd veel uitleg en besteedt uitgebreid aandacht aan de echo’s, dat heb ik wat gemist bij haar vervanger.

Ik dacht dat Drempelkindje laag zat aangezien mijn ribben geen pijn doen zoals bij zoonlief en omdat ik meestal een zwaar gevoel heb in de onderbuik bij het stappen: alsof er een meloen tussen mijn benen zit. Maar dat blijkt een verkeerd gevoel want ook nu zit de baby nog heel hoog en droog. Het zal er dus nog niet meteen uitvallen … 🙂 Mijn ‘verwachting’ dat het toch nog een natuurlijke bevalling zou worden, blijkt dus foutief. Maar we hebben wel afgesproken dat als het toch spontaan in gang schiet voor 4 juni en de weeën goed verlopen, we het toch nog een kans willen geven. Maar anders wordt het opnieuw de keizerlijke weg …

Drempelkindje blijkt opnieuw heel erg actief, heeft nog een hele plas vruchtwater en zou al 2,5 kilo wegen. Rond de geboorte zou dat nog een kilo meer zijn dus over het geboortegewicht hoef ik me alvast geen zorgen te maken.

Over de naam daarentegen … 🙂

4 weeks to go … mei 7, 2008

In theorie nog vijf weken maar gezien de keizersnede een week voor tijd is gepland, zijn het vandaag nog exact vier weken te gaan. De spanning begint te stijgen en dus ook de slapeloze nachten. Dan moet ik plots denken aan alles dat nog moet gebeuren en moet ik op mijn tanden bijten of ik kruip in het holst van de nacht op zolder om alles naar beneden te halen. De nervositeit is vooral te wijten aan de oefenweeën die soms de kop opsteken. Drempelkindje is blijkbaar nog aan het overwegen om toch de natuurlijke weg te gaan …

Intussen probeer ik zoveel mogelijk te genieten van het gewoel in de buik want over een paar weken is het voorbij. De minder leuke kantjes – bloedneuzen, brandend maagzuur, hartkloppingen, blauwe plekken … – nemen we er graag bij.

En verder zijn we plots op een nieuwe naam gestoten die ons voor het eerst aan het twijfelen brengt. Deze week moeten we de knoop doorhakken want als we toch nog van naam veranderen, moet de drukker zo snel mogelijk op de hoogte worden gebracht … Dat is het nadeel van teveel tijd te hebben: dan begin je plots aan alles te twijfelen! 🙂

Iron Man/Lady … april 28, 2008

Vorige week kregen we even een verontrustend berichtje na een routinebloedonderzoek: Drempelkindje bleek de ijzervoorraad van zijn/haar draagster zodanig uitgeput te hebben dat de gyn overleg pleegde met de hematoloog om na te gaan of een bloedtransfusie of ijzerinspuiting niet nodig waren. Gelukkig krijgen we nog even respijt want er werd beslist om over te stappen op een zwaarder ijzersupplement – Losferron – om dan na een paar weken opnieuw de bloedwaarden te testen. Hopelijk brengt dat alvast soelaas en ontsnap ik zo aan de drastischere maatregelen.

Gelukkig geeft die bloedarmoede weinig problemen. Gewoon wat kortademig en hartkloppingen maar verder geen last. Ik kon dus gerust met zoonlief en Drempelkindje op weekend met ‘De Bende’ en kon zelfs mee wandelen. Deze keer ging de buggy wel steeds mee want zoonlief een paar kilometer dragen, zag ik deze keer toch niet meer zitten. De buggy de heuvel opduwen was soms al zwaar genoeg. Tot zover een illusie van conditie … 🙂

s Nachts deelde ik een kamer met zoonlief. Als hij me wekte door een hardnekkige hoestbui of gewoon door zijn hyperdrukke slaapgedrag (sla, schop, draai, woel, wentel, zucht, snuif, bonk …), begon Drempelkindje steeds hard te bonzen tegen mijn buikwand. Alsof het broerlief wou laten weten dat die onze nachtrust moest respecteren. Dat belooft voor binnenkort!

Thuisblijfmama … april 15, 2008

Drempelkindje vermaakt zich alvast prima met een thuisblijfmama. De activiteit in de buik is onvoorstelbaar. Gisteravond mocht ik nog eens langs bij de gyn en ook hij had problemen om de bewegingen te volgen. Een goed teken dus! Het heeft zich al volledig klaar gelegd voor de geboorte maar het kan uiteraard altijd nog veranderen van positie, al wordt het minder waarschijnlijk dat het zich nog eens volledig zal keren – daarvoor wordt de plaats iets te beperkt.

Plots een glimp kunnen opvangen van het gezichtje en het leek plots alsof ik het gezichtje van zoonlief zag zoals hij er in de moederbuik uitzag. De oogjes gesloten, pruillipjes, mopsneusje … Alsof het diep in slaap is en wacht op een mysterieuze fee om het wakker te kussen.

Ditmaal kreeg ik als toetje een spuit in de bil: tegen de vorming van de beruchte antistoffen als rhesusnegatieve moeder. Niet dat een derde telg er nog inzit maar soit, deze keer doen we alles volgens het boekje …

Die hard mama april 10, 2008

Het was een tumultueuze week met een onverwacht ontslag voor mij. Maar gelukkig trekt Drempelkindje zich niet teveel aan van al die perikelen. Tenminste, daar ga ik van uit omdat het heel actief is en mijn buik zich blijft uitzetten. Als ik s avonds in de zetel lig, zie ik mijn buik gewoon golven in alle mogelijke – en onmogelijke – richtingen. Heel grappig. Maar de bewegingen zijn heel onregelmatig en onvoorspelbaar dus ik slaag er maar niet in om zoonlief eens te laten voelen aan de bokkensprongen van zijn broertje of zusje in spe.

Zoonlief zit momenteel in een ‘die hard-mama-fase’. Wassen, kleden, eten geven, nachtelijk troosten … het moet allemaal door mama gebeuren. Als ik het lef heb om s avonds mijn hielen eens te lichten voor een vriendenbezoekje zonder hem, gaat dat gepaard met hele scènes. En zelfs de eerste schooldag na de paasvakantie, was voer voor peilloos kinderverdriet. ‘Ikke mee met mama centjes verdienen’ klonk de ochtendlijke en tranenrijke mantra van bij het opstaan tot mijn vertrek op school. Ik hoop maar dat de fase ietwat geluwd is over twee maanden want anders belooft dat bij de geboorte …

D Day maart 26, 2008

Drempelkindje wordt weer wat reëler. Gisteren zijn de geboortekaartjes en het geboortesuiker geregeld. Meteen ook de eerste mensen die meer weten over de identiteit van Drempelkindje. Het voelt altijd een beetje vreemd aan om sekse en naam te vermelden, het maakt het plots zoveel intenser en ‘dwingender’. Straks staat de erkenning op de agenda. Aangezien mijn liefste en ik niet zijn gehuwd, hebben we dat extra papiertje nodig zodat hij Drempelkindje alleen kan aangeven na de geboorte en meteen ook zijn familienaam geven.

Moeshke heeft intussen een astrologische prognose gemaakt. Het lijkt haar onwaarschijnlijk dat Drempelkindje zijn tijd in de buik zal uitdoen. De keizersnede is gepland op 4 juni maar volgens haar lijkt 1 juni veel waarschijnlijker en zelfs 28 mei heeft een verhoogde kans. En aangezien het zo laag zit, twijfel ik soms ook zelf of ik 4 juni wel zal halen, laat staan de volledige termijn tot 11 juni. Ik vrees nu soms al dat er plots een voetje tevoorschijn komt bij de acrobatische capriolen van Drempelkindje. 🙂 

En intussen zijn bijna drie vierden van de buiktijd verstreken. Jammer dat het zo snel gaat want soms maak ik me de bedenking dat ik te weinig bewust bezig ben met dat kindje in wording. Voltijds werken, een superactieve kleuter, een gezin … ik loop soms aan mezelf voorbij en meteen ook aan Drempelkindje. Maar die tijd halen we vast (hopelijk) in na de geboorte. Ik ben alvast aan het nadenken over het al dan niet inroepen van kraamhulp. Momenteel heb ik vooral nog twijfels en weinig ervaringsdeskundigen om me met pro’s en contra’s te overladen. Wie raad heeft, shoot!